«ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ» με την Έλενα Κατρίτση
Σάββατο 9 Φεβρουαρίου
Υπάρχουν αρκετοί νέοι άνθρωποι που τον τελευταίο καιρό αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους.Πριν από ενάμιση χρόνο, ο 16χρονος Ιάσονας Ροδόπουλος, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει με την οικογένειά του στο εξωτερικό. Λίγο καιρό μετά έστειλε μια επιστολή που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο, γεμάτη πίκρα, θλίψη και απογοήτευση για αυτή τη χώρα που τους οδήγησε στην ξενιτιά
Υπάρχουν νέοι που αγωνίζονται να διακριθούν αλλά οι δυσκολίες τους καταβάλλουν, τους κάνουν να χάνουν το κουράγιο τους
Ο 25χρονος ακοντιστής Σπύρος Λεμπέσης, μια από τις μεγάλες ελπίδες του Ελληνικού στίβου με διεθνείς διακρίσεις, μετά την κατάκτηση της 7ης θέσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, μας εξέπληξε δυσάρεστα όταν αποκάλυψε ότι έκανε την προπόνησή του σ’ ένα εγκαταλελειμμένο γήπεδο με χαλίκι και χόρτα που έφταναν τα 2 μέτρα
Υπάρχουν Έλληνες που παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν μας έχουν κάνει υπερήφανους με όλα όσα έχουν καταφέρει. Άνθρωποι που αγωνίστηκαν και που παρά τις όποιες αντιξοότητες κατάφεραν να διακριθούν, να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα και όλη την Ελλάδα υπερήφανη
Ο χρυσός ολυμπιονίκης Νίκος Κακλαμανάκης, που με όπλο του την επιμονή, το πάθος, την αφοσίωση και τη σκληρή δουλειά, κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή ενός απαιτητικού και σκληρού αθλήματος, δίνει μαθήματα ζωής με την πορεία του και προσπαθεί να πείσει τους νέους της χώρας μας ότι πρέπει να μείνουν, να επιμείνουν και να παλέψουν
Τρεις άνθρωποι, τρεις διαφορετικές ιστορίες, με μια κοινή συνισταμένη. Την μεγάλη τους αγάπη για την Ελλάδα
Ο Νίκος Κακλαμανάκης μεταξύ άλλων μιλά:
Για τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετώπισε στην πορεία του: «Εγώ δυσκόλεψα τις πιθανότητες μου για μετάλλια με κάποιες επιλογές που έκανα. Είπα αυτό που πίστευα, ότι ο αθλητισμός είναι υπόθεση των αθλητών και όχι των πολιτικών και ότι δε θα έπρεπε να γίνονται επιλεκτικές επιχορηγήσεις σε αθλητές που φωτογραφίζονται δίπλα σε Υπουργούς και γι’ αυτό χαρακτηρίστηκα «γραφικός»… Εγώ αυτά τα κατήγγειλα και τα πλήρωσα στην πορεία μου… Ταλαιπωρήθηκα και οικονομικά γιατί μου κόπηκαν επιχορηγήσεις, και ψυχολογικά γιατί πολεμήθηκα… Παρακαλούσα να μην υπάρχει πόλεμος. Είπα ότι δεν ζητώ πια τη βοήθειά σας, ζητώ να μη με πολεμήσετε, να μη με πολεμάει η πατρίδα μου για να μπορέσω να αγωνιστώ. Εάν έκανα απολογισμό θα έλεγα ότι έχω λιγότερα μετάλλια, αλλά σημασία δεν έχει μόνο το τι έχεις πετύχει, αλλά το πώς το έχεις πετύχει και γιατί»
Για τα κρούσματα ντόπινγκ: «Δεν αποδέχομαι σε καμία περίπτωση το γεγονός ότι ενώ οι περισσότεροι αθλητές δουλεύουν χρόνια και περνούν από χωματόδρομους για να φτάσουν ψηλά, κάποιοι επιλέγουν τον εύκολο «αυτοκινητόδρομο» και φτάνουν αδίκως στον ίδιο τερματισμό με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα… Αυτό δε μπορώ να το δεχτώ. Στον αθλητισμό ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα…»
Για την κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα: «Έχω βγει έξω στο δρόμο και φωνάζω ότι αξίζει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο γύρω μας. Αυτό προσπαθώ να δείξω με τους αγώνες που κάνω. Όπως με τον Διάπλου του Αιγαίου που έκανα τον Οκτώβρη του 2011. Ήθελα να περάσω ένα μήνυμα… Δεν υπάρχει μαγική λύση σε κάτι. Υπάρχει όμως ανάγκη για προσήλωση στον στόχο, για πίστη για επιμονή. Να μην εγκαταλείπουν τη χώρα. Να κάνει ο καθένας το καλύτερο που μπορεί. Πιστεύω στην αλληλεγγύη. Αυτά όλα θα κάνουν την Ελλάδα διαφορετική. Αξίζει να δώσουμε ξανά τις μάχες μας. Να μείνουμε και να επιμείνουμε»
Ο Σπύρος Λεμπέσης μιλάει:
Για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Η ομοσπονδία δε με στήριξε οικονομικά κι εγώ προσπάθησα να τα καταφέρω μόνος μου. Αυτό που με κράτησε ήταν το πάθος μου για διάκριση… Θα μπορούσα να είχα φέρει και καλύτερο αποτέλεσμα αν ήταν διαφορετικές οι συνθήκες… Αλλά 2 μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου αναγκάστηκα λόγω οικονομικών δυσκολιών να κάνω προπόνηση στο γήπεδο στο χωριό μου… Πετούσα πέτρες αντί για το ακόντιο από φόβο μη το σπάσω… Ο προπονητής μου που ζει στην Αθήνα, μου έδινε συμβουλές και προσπαθούσε να με στηρίξει ηθικά μέσω του τηλεφώνου … Διότι ούτε εκείνος είχε χρηματοδότηση ώστε να μπορεί να ανταπεξέρχεται στα έξοδα των καθημερινών μετακινήσεων»
Για την αδιαφορία της πολιτείας μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αντί να συνεχίσω τις προπονήσεις αναγκάστηκα να πάω για μεροκάματο. Ήμουν φύλακας security σε κτήματα με φωτοβολταϊκά… Αυτό δεν το λέω υποτιμητικά για τη δουλειά, ίσα – ίσα που τους ευχαριστώ που μου έδωσαν την ευκαιρία αυτή… Ίσως χρειαστεί να ξαναβγώ για μεροκάματο. Σ’ εκείνη την περίπτωση όμως θα αναγκαστώ να αφήσω το ακόντιο…»
– Για όσα τον βοηθούν να συνεχίζει τον αγώνα του: «Εμένα με κρατάνε οι ηρωικές προσπάθειες των προγόνων μας, των αγωνιστών του παρελθόντος που έχυσαν το αίμα τους για να είμαστε ελεύθεροι. Θέλω να βλέπω την γαλανόλευκη να κυματίζει στους αγώνες. Αυτές είναι οι σκέψεις που με συγκινούν και που με κάνουν να συνεχίζω την προσπάθειά μου.Μπροστά σ’ αυτές κάθε παράπονο χάνεται.