Κυριακή 19 Ιουλίου, στις 16.00, ΕΡΤ1
Ιστορίες, θρύλοι, περιπέτειες αλλά και ίντριγκες, έρωτες και πάθη γεννήθηκαν στις Σπέτσες, το νησί που θαρρείς ότι μόνο μια ανάσα το χωρίζει από τις ακτές. Καθώς πλησιάζεις, σαν να βλέπεις εικόνες άλλης εποχής από κιτρινισμένες καρτ ποστάλ να ζωντανεύουν ξαφνικά μπροστά σου, όπως τα αρχοντικά με τις λιτές γραμμές στο παλιό λιμάνι, προέκταση θαρρείς των βράχων, αλλά κι οι άμαξες με τ’ άλογα και τα βοτσαλωτά καλντερίμια στη Ντάπια. Τίποτα περιττό, όλα καλοβαλμένα, μετρημένα, σωστά υπολογισμένα. Δεν είναι αλήθεια, αλλά σαν να ξεκίνησε η ιστορία αυτού του νησιού από τη Μπουμπουλίνα, σαν όλα να έγιναν μετά, κάτω απ’ τον δικό της ίσκιο. Γέννημα θρέμμα κάποιες από τις γυναίκες που συναντήσαμε κι άλλες που το αγάπησαν σαν να ήταν o τόπος που γεννήθηκαν. Έγραψαν για αυτό, το τραγούδησαν, εμπνεύστηκαν… Το έζησαν, το ένοιωσαν, το περπάτησαν μα πάνω από όλα το σεβάστηκαν. Η Ναταλία Μελά υπάρχει παντού ολόγυρα, ακόμη και σήμερα, που έχει φύγει από κοντά μας. Ήταν μια αρχόντισσα που γύρναγε το αγαπημένο της νησί με το χαρακτηριστικό της τρίκυκλο φτιάχνοντας σχέδια, λίγο πριν δώσει ζωή σε άψυχα υλικά. Η αγαπημένη κόρη της Νάτας, όπως την φώναζαν όλοι, και του Άρη Κωνσταντινίδη, Αλεξάνδρα Τσουκαλά, μιλά με θέα το γαλάζιο της θάλασσας, για τις δικές της αγαπημένες εικόνες και μνήμες…
Πλούσια η ιστορία του νησιού από γυναικείες μορφές και γέμισαν τις σελίδες του βιβλίου που έγραψε η Καλομοίρα Κουμπή. Πόσα πολλά συνέβησαν, πόσα ειπώθηκαν αλλά και πόσα έσβησαν μέσα στον χρόνο! Μόνο αυτά που γράφονται δεν κινδυνεύουν να χαθούν. Ιστορίες που έγιναν με τη σειρά τους τραγούδια, για να συνοδεύουν λύπες αλλά και χαρές, όπως το σμίξιμο των ναυτικών με τις οικογένειες τους. Μια παράδοση που μοιράζεται μαζί μας η ερμηνεύτρια σπετσιώτικων τραγουδιών, Ελευθερία Κόχειλα.
Οι γυναίκες δυναμικές, αποφασιστικές, νησιώτισσες αλλά και στεριανές συνάμα, έχουν πολλές ιστορίες να διηγηθούν, όπως η Ελένη Σύρμα, 92 χρόνων, που ανοίγει σεντούκια, ξεθάβει αναμνήσεις και μας μιλά για τη ζωή στο νησί, για άρχοντες και πειρατές…
Πρώτη αλλά και τελευταία εικόνα στο νησί οι άμαξες με τα άλογα κι η μοναδική γυναίκα αμαξάς του νησιού, Φωτεινή Γιαμαλή, μοιράζει τον χρόνο και την αγάπη της ανάμεσα στην οικογένεια και στα άλογα, κάνοντας καθημερινά την ίδια χαρακτηριστική διαδρομή, όπως έκανε κάποτε και ο πατέρας της.