«ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ» με την Έλενα Κατρίτση
Σάββατο, 29 Δεκεμβρίου
«Καλύτερα που δεν είμαι πλούσιος, δε θα μάθαινα τίποτα, δε θα με ένοιαζε ο διπλανός μου, ενώ τώρα με νοιάζει… Κι επειδή βρέθηκα στη θέση κάποιου που έχει ανάγκη, τον καταλαβαίνω και θέλω να τον βοηθήσω… Αυτό έμαθα, να δίνω κι εγώ όσα μπορώ και περισσότερα» είναι τα λόγια του 15χρονου Εφραίμ
«Είχαμε μείνει στο δρόμο, θα παρατούσα το σχολείο… Με στήριξαν όμως και τώρα σπουδάζω, ελπίζω να βρω μια δουλειά, να στηρίξω κι εγώ μια μέρα την οικογένειά μου…», λέει ένας 20χρονος νέος
«Είχα φτάσει σε τέτοιο σημείο που σκεφτόμουν να φουντάρω, δεν άντεχα άλλο…», εξομολογείται ο Νίκος που μεγαλώνει εδώ και τρία χρόνια μόνος τον μικρό του γιο και ο οποίος κατάφερε, χάρη στην υποστήριξη που του δόθηκε, να μπορεί να φροντίζει σήμερα το παιδί του και να ελπίζει για το μέλλον
«Έχω τρία παιδιά, τα αγαπάω, τα θέλω… Είναι δύσκολη η κατάσταση, αλλά όποια κρίση κι αν περάσω, δεν μπορώ να τα παρατήσω…». Η Άννα μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της. Είναι άνεργη τα τελευταία τέσσερα χρόνια και δεν μπορούσε να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες της οικογένειάς της. Όταν βρέθηκε σε απόγνωση, αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια…
Ολοένα και περισσότεροι συνάνθρωποί μας έχουν σήμερα ανάγκη οικονομικής στήριξης. Για τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τα προβλήματα γίνονται ολοένα και με πιο οδυνηρό τρόπο εμφανή… Συχνά, το οικογενειακό περιβάλλον δεν παρέχει καμία ηρεμία
Ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου έχει δημιουργήσει από το 1998 την «Κιβωτό του Κόσμου» κι όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται κοντά σε μονογονεϊκές οικογένειες και παιδιά που έχουν ανάγκη… «Έδωσα απέναντι στο Θεό και στα παιδιά την υπόσχεση ότι θα παραμείνω ως το τέλος… Είναι καθήκον και υποχρέωση να μην εγκαταλείπουμε στα δύσκολα. Είμαι ιερέας και το χρέος μου είναι να νοιαστώ, όποιος κι αν είναι ο άνθρωπος που χρειάζεται βοήθεια»
Μιλά για τα παιδικά του χρόνια, για το έργο του που έχει βραβευτεί από την UNESCO και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για τα κρούσματα ρατσισμού, αλλά και τον εθελοντισμό κι επισημαίνει ότι Αυτοί που βοηθούν είναι κυρίως οι φτωχοί άνθρωποι, από το υστέρημά τους… Ξέρετε, ο Έλληνας έχει πολύ μεγάλες αρετές, παρά τα όσα μας καταμαρτυρούν. Όταν δει να γίνεται έργο, κάνει θυσίες.
