Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020 και ώρα 16:00 στην ΕΡΤ1
Το Πήλιο με τα πανέμορφα χωριά και τα δεκάδες μοναστήρια όπου γύρω τους συγκεντρώθηκαν αρχικά οι κάτοικοι, δημιουργώντας τους πρώτους οικισμούς, υπήρξε καταφύγιο για πολλούς κατατρεγμένους που έφθασαν εδώ, για να σωθούν, από διάφορες περιοχές της Ελλάδος, όπως την Ήπειρο και τα νησιά.
Ήρθαν μεταφέροντας τις γνώσεις, τις τέχνες και τις συνήθειες του δικού τους τόπου που με τον καιρό, αποτυπώθηκαν στην ντοπιολαλιά, στη μουσική και στις πηλιορείτικες παραδόσεις.
Στην Πορταριά, οι γυναίκες του πολιτιστικού συλλόγου «Ορμίνιο», μας μιλούν για τον τυχερό και ονομαστό «Πηλιορείτικο γάμο», για τους χορούς και τα τραγούδια τους, που αναφέρονται στις γυναίκες του Πηλίου αλλά και τα Ζαγοριανά καράβια, που ξεκίνησαν τα ταξίδια τους τον 17ο αιώνα φορτωμένα μετάξι, νήματα, κιλίμια και φλοκάτες. Κι ύστερα, ήρθαν δύσκολες εποχές και πολλοί Πηλιορείτες έφυγαν μετανάστες. Αρκετοί πήγαν στην Αίγυπτο, έκαναν περιουσίες και στη συνέχεια επέστρεψαν, έφτιαξαν τα αρχοντικά τους και έγιναν ευεργέτες στον τόπο τους.
Παλιά αρχοντικά στη Μακρυνίτσα, στην Πορταριά, ανοίγουν σήμερα τις πόρτες τους ως μουσεία και φιλοξενούν σπάνια χειρόγραφα, συγγράμματα, αντικείμενα, φωτογραφίες, ανάμεσά τους και τη σημαία της επανάστασης του Πηλίου, το 1878. Στη Ζαγορά, στις αίθουσες του Ελληνομουσείου, το οποίο χτίστηκε το 1702, σπούδασαν σπουδαίοι δάσκαλοι του Γένους, ανάμεσά τους ο Άνθιμος Γαζής και ο Γρηγόριος Κωνσταντάς. Σε αυτή την τόσο σημαντική Σχολή με τους διαπρεπείς δασκάλους, εκτός από την ελληνική γλώσσα, παραδίδονταν μαθήματα φυσικής, μαθηματικών, φιλοσοφίας, αστρονομίας.
Το Πήλιο είναι ένας τόπος πλούσιος σε γνώσεις, παραδόσεις, ιστορία, με παρελθόν αλλά και μέλλον, αφού αρκετοί νέοι άνθρωποι τον επιλέγουν για να ζήσουν με τις οικογένειές τους. Το «Όρος των Κελλίων», καταφύγιο θεών και ανθρώπων, πατρίδα των μυθικών κενταύρων, δεν είναι μόνο τα χωριά με τις πλατείες και τα υπεραιωνόβια πλατάνια, τις ρεματιές και τα φιδίσια μονοπάτια, που χάνονται ανάμεσα σε καστανιές και καρυδιές. Πάνω απ΄ όλα είναι οι άνθρωποι του, που σε καλοδέχονται κερνώντας σε γλυκά του κουταλιού, αλλά και όλοι όσοι αγάπησαν αυτόν τον τόπο σαν δικό τους.
