«ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ» με την Έλενα Κατρίτση
Σάββατο 26 Ιανουαρίου
«Οι απόφοιτοι του 2ου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών θυμούνται»
2ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών
Χέυδεν και Αχαρνών γωνία. 1932–1973
Απόφοιτοι του ιστορικού Γυμνασίου σκιαγραφούν σήμερα την εποχή εκείνη, προσθέτουν τις δικές τους πινελιές, ζωντανεύουν τις εικόνες με ήχους και μυρωδιές και συμπληρώνουν κομμάτι κομμάτι το παζλ των εφηβικών τους χρόνων και ονείρων, μεγάλο μέρος των οποίων φιλοξενήθηκαν στις ψηλοτάβανες αίθουσες αυτού του σχολείου
Μιλούν για το συμμαθητή τους Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον μεγάλο Έλληνα σκηνοθέτη που έφυγε από τη ζωή ένα χρόνο πριν.Ο ηθοποιός Τρύφων Καρατζάς θυμάται: «Με το Θόδωρο Αγγελόπουλο ήμασταν γειτονόπουλα, πηγαίναμε μαζί στο κατηχητικό και στο σχολείο καθόμασταν στο ίδιο θρανίο… Ξαφνικά ένα καλοκαίρι κουρεύτηκε, έμαθε γαλλικά και μου είπε η μητέρα του ότι έφυγε για το Παρίσι να γίνει σκηνοθέτης
Αυτό για μένα ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής μου»
Ο δημοσιογράφος, στιχουργός και συγγραφέας Λευτέρης Παπαδόπουλος ξαναφέρνει στη μνήμη του τα χαστούκια που έτρωγαν από τους καθηγητές τους και μιλάει για τις ώρες που στεκόταν με τους φίλους του στο περίπτερο της γειτονιάς, περιμένοντας να εντυπωσιάσουν τα κορίτσια που θα περνούσαν από μπροστά…
Η δύσκολη εποχή που ζούσαν τότε ανάγκαζε τα παιδιά να ενηλικιώνονται πολύ νωρίς, ακόμα και από την ηλικία των 13 και 14 ετών, όπως τονίζει ο εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος
Από όλες τις βαθμίδες του υποχρεωτικού για τους μαθητές κατηχητικού πέρασε ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, ο οποίος θυμάται με πόση ευκολία ο πιο αυστηρός γυμνασιάρχης που πέρασε από το σχολείο, Πάνος Πάτρας, τον αποκάλεσε κλέφτη, επειδή είχε κόψει ένα λεμονόφυλλο από το δέντρο της σχολικής αυλής
Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος θυμάται τους συμμαθητές του Θόδωρο Καρατζά, Μάκη Δαγτόγλου, Θόδωρο Αγγελόπουλο και Χρήστο Γιανναρά, αλλά και τον φιλόλογο του που πίστευε σ’ αυτόν και ο οποίος, όπως έλεγε στην τάξη, προοριζόταν για πολύ μεγάλα και σημαντικά πράγματα
Το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων ήταν ένα σχολείο με μαθητές από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ήταν ένα εξαιρετικά απαιτητικό σχολείο. Ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Μεταξάς δε μπορεί, όμως, να ξεχάσει και τις φάρσες που έκαναν στους καθηγητές τους κάθε φορά που έβρισκαν την ευκαιρία.
Βεβαίως οι τιμωρίες και οι αποβολές ήταν καθημερινό φαινόμενο για τους μαθητές, όπως θυμάται ο δημοσιογράφος και εκδότης Κώστας Καβαθάς
Ήταν και παρέμεινε ένα αυστηρό σχολείο και για τις επόμενες γενιές που φοίτησαν σ’ αυτό. Ο πλαστικός χειρουργός Ανδρέας Φουστάνος φέρνει στη μνήμη του το χαστούκι που έφαγε από έναν καθηγητή του…
Ο πρόεδρος των αποφοίτων, επιχειρηματίας Νίκος Βερροιόπουλος, ο οποίος έχει κρατήσει τη σημαία του σχολείου, μιλά για τη θρυλική μπάντα που είχε δημιουργηθεί από πρωτοβουλία μαθητών και η οποία κατάφερνε να παρεισφρέει στις παρελάσεις, με σκοπό, μεταξύ άλλων, να εντυπωσιάσει τα κορίτσια
Το 1973, το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων μεταστεγάστηκε. Τα σημάδια του χρόνου, έντονα πια πάνω στο άλλοτε επιβλητικό κτίριο, το μετέτρεψαν σε ένα ετοιμόρροπο κτίσμα που σε τίποτα δε θύμιζε τις εποχές της δόξας του. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, όπως λέει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Παγαδάκης, ομάδα νεαρών κατέλαβε το εγκαταλελειμμένο σχολείο το οποίο και ονόμασε «Βίλλα Αμαλίας» εξαιτίας μιας προηγούμενης κατάληψης που είχε κάνει σε κτίριο που βρισκόταν επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Αμαλίας
Η εκκένωση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από την αστυνομία ξαναέφερε στο προσκήνιο την ιστορία του 2ου Γυμνασίου Αρρένων καθώς και την σημαντική πορεία που διέγραψαν πολλοί από τους αποφοίτους του.
