Παρασκευή 18 Ιουνίου, στις 23.00, ΕΡΤ1
Η Ξένια Καλογεροπούλου ξεδιπλώνει άγνωστες πτυχές της ζωής της, διηγείται περιστατικά και αποκαλύπτει σκέψεις και συναισθήματα καθηλώνοντας με την αφοπλιστική ειλικρίνεια και την απλότητά της. Η συνάντηση ορίστηκε στο παλιό Zonar’s, εκεί όπου ο Μάνος Χατζιδάκις, αφού την ρώτησε εάν θα ήθελε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, στη συνέχεια την έστειλε στον Αλέκο Σακελλάριο.
Η αγαπημένη ηθοποιός, συγγραφέας και μεταφράστρια θεατρικών έργων, γυρνά τον χρόνο πίσω στα παιδικά της χρόνια και θυμάται τις συναντήσεις που είχε σε αυτόν τον χώρο με τον πατέρα της. Όλα άλλαξαν από τη στιγμή που χώρισαν οι γονείς της. «Ας πούμε, το κλειδί ήταν η στιγμή που μου είπε η μαμά μου ‘’ο μπαμπάς σου δεν μας θέλει’’. Είναι μια πολύ δύσκολη ατάκα να την καταλάβεις, να τη δεχτείς. Κάποια Σάββατα πήγαινα κι έτρωγα μαζί του, αλλά ποτέ δεν μιλήσαμε πολύ προσωπικά. Είχα φυλαγμένα πάρα πολλά πράγματα, που ήθελα να του πω και δεν τα είπαμε ποτέ».
Μπορεί να έγινε γνωστή από τον κινηματογράφο, ωστόσο από νωρίς πίστεψε στο παιδικό θέατρο, το αγάπησε και το υποστήριξε με παραγωγές υψηλών καλλιτεχνικών απαιτήσεων, που άρεσαν εξίσου σε παιδιά και σε ενηλίκους. Με πολύ ενθουσιασμό αλλά και με πολύ κόπο, με πίκρες και αντιμετωπίζοντας συχνά μεγάλες οικονομικές δυσκολίες προσπάθησε με αφετηρία το θέατρο «ΠΟΡΤΑ» να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα. Στιγμές και εικόνες, που έχουν από την δική τους Ξένια, μοιράζονται μαζί μας ο Σταμάτης Φασουλής, η Μπέτυ Αρβανίτη και ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος.
Η Ξένια Καλογεροπούλου αναφέρεται στην εποχή που ήταν παντρεμένη με τον Γιάννη Φέρτη και μιλά με συγκίνηση για τον άνθρωπο που στάθηκε δίπλα της επί τριάντα επτά χρόνια, τον κριτικό κινηματογράφου, θεάτρου και μεταφραστή, Κωστή Σκαλιόρα. «Όταν πέθανε ο Κωστής γύρισα στο σπίτι κι άρχισα να σημειώνω ποιοι είχαν έρθει στην κηδεία και τι ωραίοι άνθρωποι ήταν. Μετά άρχισα να του μιλάω και αυτό ήταν μεγάλη ανακούφιση. Για δύο χρόνια ήμουν μαζί του. Δεν πονούσα τόσο πολύ, όσο όταν δεν του έγραφα».
Η ζωή της άλλαξε δραματικά τους τελευταίους μήνες λόγω του σοβαρού προβλήματος που αντιμετωπίζει με την όρασή της. «Μια ημέρα, ενώ πήγαινα για πρόβα, ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν. Μπήκα στο θέατρο κι έβλεπα τους συνεργάτες μου ως μαύρες σκιές. Ήταν πάρα πολύ ζόρικο και αυτό είναι που μου λείπει περισσότερο. Τα μάτια μου, το να μην βλέπω. Μου λείπει η τηλεόραση και το σινεμά. Ό, τι και αν κάνω δεν είναι το ίδιο. Τον πρώτο καιρό δεν μπορούσα καθόλου να το δεχτώ. Έμενα ξαπλωμένη στα σκοτάδια μου και έκλαιγα. Τώρα προσπαθώ να πάρω και πάλι τη ζωή στα χέρια μου».
Παρουσίαση / Αρχισυνταξία: Έλενα Κατρίτση
Σκηνοθεσία: Κώστας Γρηγοράκης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Μιχελής
Διεύθυνση Παραγωγής: Νίκος Κεντζέας
Μουσική Επιμέλεια: Σταμάτης Γιατράκος
